 |
* του Νίκου Σωτηρόπουλου
Είναι αλήθεια
πως οι Έλληνες είμαστε από τους λαούς
που διαχρονικά, στη συντριπτική τους
πλειοψηφία τίθενται, υπέρ της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και της πολιτικής ολοκλήρωσης
του οράματος αυτού.
Σε αυτό δεν
συντέλεσαν μονάχα οι γνώριμες ταμπέλες
με τα αστεράκια της Ένωσης δίπλα σε κάθε
μεγάλο έργο υποδομής, που υπενθυμίζουν
εμφατικά σε όλους τη θετική συνεισφορά
της. Ίσως, δεν είναι καν οι διαρκείς
θεσμικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες
για κάθε θέμα της κοινωνικής ζωής, από
την ασφάλεια των τροφίμων έως τα ανθρώπινα
δικαιώματα και τον πολιτισμό. Ούτε ακόμη
η ευχέρεια με την οποία χιλιάδες Έλληνες
σπουδάζουμε σε πανεπιστήμια του
εξωτερικού, εργαζόμαστε ή συναλλασσόμαστε σε μία τεράστια αγορά
με περισσότερους από 330 εκατομμύρια
κατοίκους.
Το βασικότερο
όλων είναι πως η τελευταία τριακονταετία
χαρακτηρίστηκε από εθνική ασφάλεια,
ατομική ελευθερία και δημοκρατική
ομαλότητα για το ελληνικό κράτος. Δηλαδή,
εθνική αξιοπρέπεια και διεθνή δυναμική.
Όπως ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Αυτό το
οφείλουμε στη συμμετοχή μας στην
ευρωπαϊκή οικογένεια.
Από το νεοελληνικό
διαφωτισμό που πυροδότησε την επανάσταση
του 1821, μέχρι το μεταρρυθμιστικό όραμα
του Ελευθερίου Βενιζέλου, και τις ιδέες
της “γενιάς του 1930” του Γεωργίου Θεοτοκά
και του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο λαός
μας επεδίωξε να συνδέσει τη μοίρα του
με την Ευρώπη. Δηλαδή, με τις αξίες του
ανθρωπισμού, του ορθού λόγου, της
δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Η
Ελλάδα έδωσε στην ανθρωπότητα αυτές
τις αξίες και η Ευρώπη τις εμπλούτισε
και τις μετεξέλιξε μέσα από συγκρούσεις
και παλινωδίες, αλλά και μεγάλες περιόδους
πνευματικής και οικονομικής άνθησης.
Γιατί η Ευρωπαϊκή
Ένωση είναι ένα πρωτοφανές, μοναδικό
στην ιστορία της ανθρωπότητας πείραμα:
εκατομμύρια άνθρωποι, λαοί και έθνη με
τεράστιες διαφορές και ιστορικές
συγκρούσεις, επιλέγουν απολύτως ειρηνικά
να συμπορευτούν και να συμβιώσουν. Με
βάση τις κοινές αυτές αξίες.
Σήμερα, βλέπουμε
πως διακυβεύεται η συμμετοχή μας στην
Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή, το κορυφαίο
αυτό επίτευγμα του λαού μας, το οποίο
ονειρεύτηκαν και το οποίο έστησαν γενιές και γενιές Ελλήνων, πάνω στις στάχτες της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Δυστυχώς,
όλα διακυβεύονται τώρα που η έξοδος από την
κρίση και η πρόοδος στην ευρωπαϊκή
ολοκλήρωση, διαφαίνονται στον ορίζοντα.
Γι' αυτό, ίσως, είναι καλό να αναλογισθούμε
ξανά τί κερδίσαμε αυτά τα 30 χρόνια που
μεσολάβησαν.
